Stichting Huurdersraad
Hardinxveld-Giessendam
Het kruispunt van
Hardinxveld-Giessendam Waar moeten we eigenlijk nog bouwen?
flink kunnen uitbreiden?
velen een veel te krappe entree vormt naar de nieuwe wijk aan de andere kant van het spoor. Links zie je bouwplannen,
rechts weilanden, achter je roept iemand dat er eindelijk een vergunning door is, en recht voor je loopt weer een
Hardinxvelder vertwijfeld met Funda onder de arm richting het gemeentehuis. Je zou bijna denken dat juist deze overgang
het middelpunt is van het grote mysterie, waar in vredesnaam moeten we nog bouwen om iedereen hier te houden?
loterij waar je wél moet betalen, maar nooit iets wint. Het is bijna verstandig om, zodra een baby wordt geboren, naast de
eerste slab en het geboortekaartje óók gelijk een inschrijfformulier voor sociale huur in het wiegje te leggen.
“Gefeliciteerd! Over 21 jaar mag hij misschien reageren op een appartement van 35 m².”
Mooi toch, een voorsprong in de inschrijftijd nog vóór de eerste tand doorbreekt.
verkeerd geparkeerd staat. Maar zijn ze genoeg? Gaan we er echt voor zorgen dat Hardinxvelders en Giessendammers
hun dorp niet hoeven te verruilen voor, pak ’m beet, Papendrecht? (Dat risico moeten we niet onderschatten.)
rechts is de ruimte, rechtdoor is de vraag en achteruit rijden doen we niet meer.
En misschien is dát precies waar het om gaat. Blijven kijken, blijven plannen, blijven praten, en vooral blijven lachen
terwijl we hopen dat er genoeg huizen komen voor iedereen die hier wil blijven. Want als er íéts Hardinxvelds is, dan is het wel optimisme… en klagen met een glimlach.
Klik op de foto voor het hele verhaal